Ölümsüz Aile(Tuck Everlasting)

Ölümsüz olmak... Ne muhteşem olurdu değil mi? Şöyle kuytu bir ormandan kimsenin bilmediği gizemli bir pınardan bir kaç yudum su vee hooopp artık ölümsüzsün! Sonsuza kadar genç kalacak ve yaşayacaksın. Elbette yüzyıllardır aranan ölümsüzlük hep insanoğlunun hayali olagelmiştir. Natalie Babbitt ölümsüzlüğe farklı bir bakış açısıyla bakmış bu kitapta ve çok da iyi bir iş çıkarmış.

Konusuna gelecek olursak elbette ki ölümsüzlük. Canı sıkılan küçük Winnie bir akşam cesaretini toplar ve biraz dolaşmak üzere evden koruya doğru yola çıkar. Koruda ise görür görmez büyülendiği Jesse Tuck ile karşılaşır. Jesse yüz dört yaşında olmasına rağmen hala on yedi yaşında görünmektedir. Winnie daha sonra Tuck ailesinin tüm bireyleriyle tanışır ve onlarla dost olur.

Kitabın ana teması ise ölümsüzlük yüzünden ailenin nasıl perişan bir halde olduğu ve aslından bunun bir lütuftan çok lanet olduğunu düşünmeleri. Fakat güzel bir denge kurulmuş ki tüm aile bireyleri aynı şeyleri yaşamalarına rağmen hepsinin farklı fikirlere sahip olması ve okuyucunun kendi seçimine izin verilmesi.

Kitap çeviri olmasına rağmen çok fazla hatası yok. Dili oldukça güzel aktarmış(Tabi aslıyla karşılaştırmak gerekir ama rahatsız etmiyor.) Yalnız kitapta beni rahatsız eden çözüm bölümü oldu. Sırlarını korumak isteyen Tuck ailesinin annesi Mae bir cinayet işliyor ve bu  da olayları biraz karıştırsa da sonuçta sırrın korunması konusunda çözüm olarak sunulmuş. Ben sonuna kadar farklı bir çözüm beklemiştim fakat hayal kırıklığına uğradım. Cinayetin ve ölümün bir çözüm olarak getirilmesi oldukça rahatsız edici.

Kitaptaki bir diğer naif ayrıntıda ayrıca gülümsetti beni. Kitabın İş bankası yayınlarında da kullanılan kapağındaki kurbağa:)) Kurbağalar oldumolası sevimli gelmiştir bana. Burada da kitabın en önemli noktalarında adeta bir mühür gibi ortaya çıkmış. Öncelikle Winnie bahçedeyken, ardından Winnie ormandayken, daha sonra Winnie eve dönünce ki burada ölümsüzlüğe ulaşıyor. En sonunda yıllar yıllar sonra Tuck ailesi yeniden Treegap kasabasına geldiğinde. Sanki hep orada ve hep gülümsüyor.